Grote stap voor Jill

Vandaag gaat Jill voor het eerst oefenen op de Zeppelin in groep 1. Natuurlijk voor ons allemaal een grote stap en binnenkort hebben we 2 kids op de basisschool. Wat gaat de tijd toch snel.

De afgelopen tijd hebben we er veel over gepraat met Jill en ze heeft er heel veel zin in! Ze is er ook echt klaar voor. Op de Peuterdeel wijst ze de nieuwe kindjes de weg en helpt ze de juffen met schoonmaken (de appel valt niet ver...), de puzzels e.d. zijn niet echt meer een uitdaging voor haar en ook thuis kun je merken dat ze er echt aan toe is. Wat wordt het toch snel een grote meid.

Maar toch...gisteravond tijdens het eten begon ze te huilen. We vroegen wat er was, maar ze wist het niet echt. Toen we vroegen of ze het spannend vond om naar school te gaan knikte ze. 's Avonds in bed vertelde ze me dat ze mama morgen een stevige hand zou geven en dat ze dan zo de klas in zou gaan. En weer gaf ze aan dat ze het wel spannend zou vinden. Gelukkig... onze grote meid is toch nog een klein meisje van nog geen 4.

Hieraan denkend schiet het nummer van Marco, Dochters, in mijn hoofd:

Ooooh wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst
Lag ze hier in m’n armen
Wat is ze mooi
En wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m’n ogen en zie hoe ze steeds
Weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein

Tsja, wat gaat de tijd toch snel.

Wordt vervolgd.