Alweer bijna naar huis

Zoals jullie al weten zijn we dit weekend in Oostenrijk. Zaterdag heb ik eerst ’s morgens vroeg een stuk hard gelopen langs de Ziller. Erg lekker en gelukkig nog niet zo warm. Het zonnetje was nog niet over de berg en dus liep het lekker. Zodra de zon er overheen komt, loopt de temperatuur op naar 30 graden. Later op de morgen hebben we een mountain bike gepakt en zijn we gaan fietsen richting Kaltenbach. Op de terugweg nog een koppie gedaan in Zell. Lekker op het terras, wat is het leven toch slecht.

Maar, zaterdag was natuurlijk de dag van het concert. De laatste maal een optreden van de Schürzenjäger, op de berg in Finkenberg. Speciaal voor de fans had Doris, de vrouw waar wij logeren, het mogelijk gemaakt om het avondeten al tijdens de lunch te gebruiken. Zo gingen wij dus met een hele goed gevulde maag op pad. We besloten om met de fiets naar Mayrhofen te gaan, zodat we in ieder geval niet terug hoefden te lopen. Vanaf het station in Mayrhofen gingen er pendelbussen de berg op. Ik denk dat er 3 bussen waren voor echt duizenden mensen, dus dat ging niet werken. We besloten om door te fietsen en dan maar te gaan lopen. Sabina kwam op het briljante idee om naar iedere taxi 2 vingers op te steken en na 3 taxi’s was het raak. Snel achter in de taxi bus gesprongen en daar begon het avontuur. De achterdeur kon niet dicht, dus goed vasthouden maar. Gelukkig werd het verderop wat drukker zodat hij niet zo hard kon rijden. Aangekomen bij het festivalterrein, bleek dat we van onder bij het podium omhoog moesten lopen. En dat met zo’n 30 graden en een rugzak, dat viel niet mee. Maar we hadden een goed plekje waar we lekker konden zitten. ER bleven maar mensen komen en het terrein kon het niet meer aan. Aan de achterkant hebben de mannen het terrein vergroot, zodat er nog een paar duizend man bij kon. Ik heb het echt nog nooit zo druk gezien.

Iets over 20:00 uur begon het concert. De sfeer zat er bij de bezoekers wel goed in, maar dat kon niet overgenomen worden door de mannen zelf. We kregen het gevoel dat ze hun ding deden, maar niet echt voor de laatste keer wilden knallen. Verder was het geluid vooral verder naar achter slecht. De muziek ging nog wel, maar als Peter begon te praten, dan was het bijna niet te verstaan. We hadden het idee dat ze niet op deze grote hoeveelheid mensen hadden gerekend. Was het dan zonde van het geld? Nee, dat niet. Het is toch echt wel speciaal om met zoveel mensen op een berg te staan en Sierra Madre mee te galmen. Afsluitend een prachtig vuurwerk en met z’n allen lopend naar beneden naar Mayrhofen. Al met al toch een leuke dag.

Vandaag hadden we het plan om naar het zwembad te gaan en een beetje te luieren. Helaas was het bewolkt en fris toen we wakker werden. Dat werd dus geen zwembad, althand niet het buitenbad van Hippach. Wel lekker een wandeling gemaakt een koffie gedronken bij Kröll. Tradities moet je in ere houden nietwaar? Nu zitten we lekker beneden bij Doris aan een borrel. Het is zowaar hier gaan regenen, dus ik denk dat we er niet meer uitgaan. Vanavond gaan we pakken en dan rijden we morgen weer naar huis.

Groeten van ons.