Dipje, permanent en Hollandse Hap

Hallo allemaal,

Er is weer een weekje voorbij, dus tijd om de blog bij te werken. We hebben het deze week wat rustiger aan gedaan. A omdat we natuurlijk net een hele drukke week achter de rug hadden en B omdat de eerste grote dip een feit is. Ja, Sabina had erg veel last van heimwee deze week. Zoals we al eerder schreven waarschijnlijk door de ontzettend leuke vakantie (de vele indrukken) en dan de thuiskomst. Wat dus niet echt een thuiskomst was. Je gaat toch weer naar een appartement waar er spullen staan die niet van jou zijn. Geen welkom thuis bloemetje (doen de moeders altijd), koud in het appartement en niemand die op je verhaal zit te wachten. Ik had het echt even heel moeilijk. Dan weet je ook weer wat een bloemetje en een luisterend oor kunnen doen. Maar goed, naar mate de week vorderde ging het beter. En nu ben ik er wel weer. Over twee weken komen mijn schoonouders, over 7 weken mijn eigen ouders en over 13 weken gaan we naar huis. Het zal evengoed weer snel gaan. En ach, twee weken terug wilde ik niet eens naar huis, zo had ik het naar mijn zin. Maar ja, niets is zo veranderlijk als…………………….Sabina.

We hebben dus eigenlijk weinig uitgespookt deze week. En de dagen zijn ook een beetje aan me voorbij gegaan, moet ik eerlijk bekennen. Wassen, strijken, soppen en boodschappen zijn de dingen die we wel zo’n beetje gedaan hebben. Woensdagavond ben ik nog naar de kapper geweest. Ik heb het aangedurfd en permanent laten zetten. Nou, dat had ik ook beter kunnen laten (werkte dus ook niet mee aan mijn gemoedstoestand). Ik ben nu net een uitgepluizde poedel. Ik krijg er ook geen model in, want de kapster wil mij een echt ATL look geven. Dat betekent dat de laagjes eruit moeten, maar of ik daar nu zo blij mee ben. Ach, bijna niemand die me hier ziet, dus het kan wel ff. Verder druk met het scrapbook van school. Dat is wel een beetje een verslaving hóór. Scrapbooken is hier helemaal in en je kan er echt alles voor krijgen. Dus ik heb al heel wat gekocht en kan mezelf er dan helemaal in verliezen. Maar goed dat ik dit niet voor mijn eigen fotoboeken doe, want dat zou een onbegonnen zaak zijn geworden. Over mijn eigen fotoproject gesproken. Dat staat momenteel een beetje stil. Henzo is failliet. Was ik net zover dat ik via het internet uit Florida een Henzo fotoalbum kon bestellen en had besteld, nu zijn ze niet meer leverbaar. Ook in Nederland zijn er al wat mensen op zoek geweest, maar helaas. Hier zijn alleen scrapbooken te krijgen, dus dat vind ik ook niet alles. Het productieproces van Henzo gaat waarschijnlijk naar Polen, dus het kan nog wel even duren. Maar ik denk dat ik de aankomende weken toch niet zoveel tijd meer heb om te plakken. Logees, scrapbook, Scott zijn traktaties; dat zijn zaken die de aankomende periode veel tijd zullen opslokken. Maar mij hoor je niet hóór.

Bas heeft het ontzettend druk op zijn werk. Er wordt alleen vanuit Nederland veel advies gevraagd en dat kost veel tijd. Een goede project manager gaat weg, een consultant die ze ingehuurd hebben voldoet niet en een andere consultant ook niet. Ze hebben grote projecten op stapel staan, het kost hem al met al een hoop energie. Maar ja, we denken maar zo, je hebt pas echt stress als je niets te doen hebt nietwaar?

Scott en Jill draaien ook nog steeds lekker. Zoals de meeste wel kunnen zien op de foto's is Jill een echt boefje, maar wel een lieve hóór. Ze loopt nog niet, maar gaat wel meer en meer staan. Ook nu op handen en voeten, maar kruipen gaat nog steeds via het 'kontwippen'. Ook komen er wel wat meer klanken bij, maar echt een woord kunnen we er nog niet van maken. Verder weet ze heel goed wat ze wil (maar ja, daar is ze geloof ik een meisje voor). Scott wordt gewoon al wijzer en groter. Afgelopen vrijdag op school ging hij weer niet huilen (dus wederom een trotse moeder) en hij had het naar zijn zin gehad. Het is geweldig om te zien hoe hij dingen oppakt en om zijn uitspraken "papa, ik ruik stink" en zijn verhalen (en verzinsels) liggen we af en toe helemaal in een deuk. Geweldig zo'n kereltje om je heen.

Verder is het gedaan met de rust. We hebben sinds van het weekend weer bovenburen. We weten nog niet hoe of wat. Donderdag kwam er een rental-furniture-car voorrijden en zaterdag zijn er diverse privé-spullen naar boven gesjouwd, dus we nemen aan dat er wordt gewoond (en we horen ze ook). Gisteren zijn we ook nog naar de Hollandse Hap geweest van de Atlanta Holland Club. We gingen met Mandy en haar gezin en Saskia en haar gezin. Beide moeders ken ik van school. We hebben het erg gezellig gehad. Er was hachee, hutspot, andijviestampot, erwtensoep, bitterballen, appelgebak, etc. We hebben dus zalig gegeten. Moet er wel bij vertellen dat wij zo'n beetje de jongste aanwezigen waren. De meeste mensen waren wat ouder en ook een beetje van een ander slag om het zo maar te zeggen. Niets mis mee, maar geen personen waar wij verder veel mee op zullen trekken.

Als laatste toch nog even het weer. Het is hier de hele week al koud. Beneden het vriespunt 's nachts en overdag komen we niet verder dan een graad of vijf. Voor donderdag werden er zelf ijsregens voorspeld. Nou, dan gaan die Amerikanen weer helemaal uit hun dak. Van alles wordt er ingeslagen, want stel je voor. Bij Home Depot (de Gamma, red.) was het ontzettend druk en in de supermarkten waren veel dingen niet meer voorradig. Gelukkig viel het allemaal wel mee. Hoewel het bij Mandy wel gehageld had en het hier en daar glad was. Zij zou namelijk komen donderdag, maar dat ging niet door. We gaan het natuurlijk niet opzoeken.

Nu, dit was het wel weer even. Jullie zijn allemaal weer helemaal bij!