En dan ben je weer thuis…

Aan al het mooie komt een eind zeggen ze wel eens. Zo ook voor onze vakantie. Nadat we vrijdag nog 1 keer naar Disneyworld zijn gegaan stond voor de zaterdag de terugreis gepland. Het plan was om 9:00 uur weg te gaan en dat was alweer gelukt! Om 8:45 reden we weg van ons vakantiehuis richting huis of is het nou thuis? Het waren een beetje gemengde gevoelens. Net zoals we niet echt het vakantiegevoel hadden toen we weg gingen, hadden we nu ook niet echt het gevoel dat we naar huis gingen. Tel daarbij op dat we het heel erg naar onze zin hebben gehad en boven in het hoofd gaat het dan behoorlijk stormen. Maar goed, de terugreis ging erg voorspoedig. Je hebt hier iedere 50 mijl een soort publieke parkeerplaats waar er beveiliging is met camera’s in de toiletgebouwen en er buiten netjes banken en tafels staan om een broodje te eten. Dat is wel de omgekeerde wereld met Nederland. In Nederland zien de tankstations er meestal wel goed uit en de parkeerplaatsen zozo. Hier is dat dus omgekeerd. De tankstations zien er echt niet uit, de toiletten dan, en de publieke parkeerplaatsen zien er echt keurig uit. Lekker even een broodje gegeten, ja wat went dat toch snel. Eind januari en wij zitten in ons t-shirt buiten… Na het broodje viel Jill al snel in slaap, dat was erg lekker want die moet je echt wel bezig houden onderweg. Nadat ze wakker was geworden was het weer een en al leven en toen ze haar beentjes op tilde zagen we wel waarom. Ze had werkelijk waar alles onder gewerkt. Luier, romper, broek en zelf het autostoeltje zat onder, niet normaal. Gelukkig waren we net vlakbij een parkeerplaats. Even verschonen dus maar, we hadden tenslotte genoeg kleren achterin de koffer. De dame had zelf de grootste lol, dus ja wat kun je dan anders doen dan lachen. Net over de grens met Georgia moest er even getankt worden dus van de weg af. De meeste van jullie weten wel dat wij een TomTom aan boord hebben en na het tanken hoorden we opeens van achter (Scott):”Hier, hier, omdraaien zegt Tom.” Tom zei helemaal niets, maar Scott had wel gelijk, want we moesten weer terug naar de snelweg om de reis te vervolgen. Wij moesten in ieder geval erg lachen. Zo tegen 17:00 waren we weer terug in Atlanta en hebben we nog even lekker gegeten bij ons favoriete restaurant hier, Applebees Neighborhood Grill. Zoals ik al zei gingen we met een raar gevoel naar huis terug, maar gelukkig was daar de email en gewone post uit Nederland. Een aantal lieve kaartjes, waaronder een kerstkaart gepost op 15 december 2006, een lieve heeeeeeeeeele uitgebreide mail van Miranda. Dat deed ons erg goed.

Zondag de dag besteed aan boodschappen doen, wat lekker toch de winkels open op zondag, de auto schoonmaken, rommeltjes opruimen en natuurlijk wassen en strijken. Wat hebben moeders toch altijd direct weer een hoop werk.

Nogmaals, wij hebben echt een super vakantie gehad en het is zeker iets dat ons altijd bij zal blijven!