Bijna vakantie...

Bijna vakantie…

Zo, even een kort berichtje over de afgelopen week. Volgende week hebben we veel meer te vertellen, want dan gaan we op vakantie. Zondag zijn de mannen naar de kapper geweest. Voor Scott werd het hoog tijd en voor de vakantie moest het er natuurlijk wel goed uitzien. Hij vond het bere interessant. Ze gaan hier eerst knippen, dan wassen en dan de laatste puntjes nog even. In een grote stoel, hoofd achterover, helemaal geweldig. Papa ook gelijk maar even geweest, maar ja, wat kun je daar nu nog van maken.

Maandag had Bas een vrije dag. Het was de geboortedag van Dr. Martin Luther King. Aangezien hij in Atlanta geboren is, is er van alles te doen (alleen hebben wij daar weinig van gemerkt). Wij zijn naar het museum van Coca Cola geweest. Coca Cola heeft z’n hoofdkantoor in Atlanta en er is een museum; The World of Coca Cola. Wisten jullie dat Coca Cola hier in Atlanta is uitgevonden in de 19e Eeuw? Er wordt een nieuw museum gemaakt naast het Aquarium, maar dat is nog niet klaar. Het is wel leuk om te zien hoe het allemaal vroeger ging en in het gebouw is een verdieping waar je alleen maar alle soorten die de firma Coca Cola maakt kunt proeven. Wij vonden het dus erg grappig dat wij ook Spaecie kon proberen (voor de wintersporters onder ons wel bekend). Dinsdag en woensdag waren niet echt bijzonder, household as usual zullen we maar zeggen. Ook was er een temperatuursdaling. Was het maandag nog 21 graden, de rest van de week kwamen we niet hoger dan rond de 2/3 graden met kans op zware ijzel. Na 2 dagen binnen zitten had moeders het donderdag wel gezien en is ze met de kindjes naar KangaZoom geweest. Een overdekt jumphouse. Geweldig vonden ze het. Overal grote springkussens, een kleine ruimte waar Jill lekker vrij kon ‘kontwippen’ (ja, ja, dat doet ze nog steeds, ze heeft nog geen stap gezet) en ook nog een aantal glijbanen. Het is allemaal erg kindvriendelijk en Scott kon overal in en bij. Het is alleen zo jammer dat hij niet gaat zodra er andere kinderen in en/of op de attributen zitten. Mama moet mee. En dan zit hij ergens alleen in, komt er iemand bij dan is ie er zo weer uit. Wat dat betreft is hij erg op zichzelf, maar het zal wel allemaal goed komen. Vrijdag was het weer tijd voor de Molenwiek (de Nederlandse school, red.). Hadden we op een school nog een paar traantjes, toen mama wegging zat Scott heerlijk te puzzelen. Sabina was natuurlijk supertrots. De eerste keer weg, zonder dat je kleine mannetje hartverscheurend huilt is erg fijn. Bij het ophalen melde Scott dat hij ook met de andere kindjes had gespeeld. Of dit echt waar is weten we niet, maar dat maakt ook eigenlijk niet zoveel uit. Er zit vooruitgang in, dat is het belangrijkst. Na schooltijd nog even bij juf Simpha gebleven voor het scrapbook. Voorlopig heb ik de boeken mee van de afgelopen twee jaar. Daar moet nog het een en ander aan gebeuren, maar dat is allemaal niet zo spannend. Uiteraard gaat er natuurlijk wel weer meer tijd in zitten dan dat we denken. Ik ben vrijdagmiddag al even begonnen en dan weet je wel weer hoe het gaat. Ook vertelde Simpha dat ze onze blog had gelezen. Ze wilde nog wel even kwijt dat 45% van de ouders wat doet voor de Nederlandse school. Ik was er al bang voor, dat ze wat zouden zeggen op het vorige artikel. Enfin, maakt niet uit. Sabina heeft netjes uitgelegd dat ze daarom ook heel duidelijk heeft gezet “de moeders die ik spreek” en dat daarbij ging om een leermoment voor haarzelf. Niet overal meteen induiken! Hoewel Bas zegt dat ik toch niets liever doe! Zaterdag zijn we begonnen met inpakken voor de vakantie, het komt nu toch allemaal wel dichtbij.

We zullen volgende week af een toe de blog bijwerken om iedereen op de hoogte te houden van ons verblijf in Florida. Hou dus ook de foto's in de gaten!

Groeten van ons!