Ja hoor, daar zijn we dan!!!

Hallo allemaal,

En dan hebben we eindelijk internet en kunnen we jullie laten weten veilig en wel aan de andere kant van de oceaan te zijn aangekomen. Alles is goed gegaan. Na een emotineel afscheid van de papa's en mama's en Frank en Miranda (heel erg lief dat jullie er waren) gingen we bepakt en bezakt richting gate. Daar waren ze gelukkig al aan het inchecken en een grondstewardes was zo vriendelijk ons meteen te helpen. Zo hoefden we niet nog eens in de rij te staan. Werkelijk alles moest door de scan (ook de twee autostoeltjes) en Jill haar wagen werd van voor naar achter gecontroleerd. Na goedkeuring (het lijkt wel de veemarkt) door, waar we na circa 10 minuten gingen boarden. De wagen kon worden ingeleverd in de knik van de slurf en nadat we de stoeltjes hadden geïnstaleerd waren we "ready for take off". Helaas werd ons op dat moment verteld dat we de stoeltjes in verband met nieuwe regelgeving bij start en landing niet konden gebruiken. Jill moest op schoot met een speciale babygordel en Scott mocht gewoon op zijn eigen plekje blijven zitten. Het team aan boord was erg vriendelijk, alhoewel de gezagvoerder wat autoritair was. Bij binnenkomst werd er meteen een opmerking gemaakt dat de kinderen wel erg rijke ouders had in verband met de business class (waar bemoeid hij zich mee?!) en nadat ik alleen even de broek van Jill gecheckt had kreeg ik de opmerking dat ik me wel bewust moest zijn van het feit dat ik in de business class zat. Maar goed deze mijnheer hebben we rest van de vlucht bijna niet meer gezien en nogmaals de stewardessen waar zeer vriendelijk. Om 10.40 gingen we dan echt de lucht in vanaf de polderbaan.

De vlucht zelf hebben we toch wel als zeer heftig ervaren. Met twee kleine kinderen ben je gewoon continu bezig. Alhoewel we wel moeten zeggen dat Scott vreselijk lief is geweest. We hebben hem bijna niet gehoord, alleen als de stoelriem om moest vanwege turbulentie. Dat vond Scott geen goed idee. Hij had de mazzel dat de film Cars werd uitgezonden en deze heeft hij dan ook 2,5 keer gezien. In totaal heeft Scott een kwartiertje geslapen, maar dat deed aan zijn gemoedstoestand geen afbreuk. We waren echt trots op hem. Natuurlijk ook op ons kleine meisje, maar die had het gewoon wat moeilijker. Zolang de dame werd geentertaind was er niets aan de hand. Ze heeft in totaal een half uurtje geslapen en dat is op een vliegreis van ruim 9,5 uur natuurlijk niet veel. Beide hadden ook erg veel last van de oortjes bij landing. Tegen Scott kun je dan nog wat zeggen, maar Jill snapt er natuurlijk niets van. Bij aankomst in Atlanta ging alles van en leien dakje. Het was bij de immigratie niet erg druk en we waren er zo doorheen.

In Atlanta moet je daarna eerst je koffers ophalen en gelukkig konden we iemand aanhouden die ons even hielp om alle koffers door de douane te loodsen op een karretje. Tenslotte de security check en we waren de VS binnen. Bovenaan de trap stond een heer met een bordje met onze naam en hij bracht ons naar ons nieuwe huis. Bij binnenkomst bleek dat David, Bas' collega, boodschappen had gedaan en wat leuke tijdschriften en speelgoed had neergelegd. Zelfs pizza in de vriezer en cola in de koelkast! Al met al genoeg om de eerste dag door te komen. Fantastisch! Het appartement ziet er heel mooi uit met veelal nieuwe spullen.

De afgelopen 2 dagen zijn we druk bezig geweest de boel in te richten. Wel zijn we vroeg wakker. Vooral Jill heeft moeite zich aan het nieuwe tijdschema aan te passen, dus lagen we maandagmorgen om 04:00 uur met 2 kinderen op bed die helemal wakker waren. Vannacht ging het al een stuk beter, dus we hopen dat ze zich snel aan passen.

Vandaag is het Halloween, dus dat betekend dat Scott vanavond op pad mag voor een "trick or treat". Lijkt erg op St. Maarten, maar dan zonder liedjes en verkleed. We zijn even lang Walmart geweest voor een kostuum en meneer gaat vanavond als Pooh op stap. De foto's zullen volgen!

Dit was het weer voor vandaag en tot snel.

Sabina en Bas